Legenda Raciborza

Działo się to w dawnych, niepamiętnych czasach. Dorzecze górnej Odry, zwłaszcza jej prawy brzeg, okrywała wówczas gęsta i nieprzebyta puszcza pełna turów, żubrów, dzików, jeleni, niedźwiedzi, rysiów i wilków. Ukrywali się tam także wyjęci spod prawa zbóje, napadający na spokojnych obywateli, kupców, podróżników i myśliwych. W rejony te wyruszył na polowanie wojownik, według innej wersji, książę o imieniu Racibor. Skąd pochodził? Nie wiadomo.

Racibor, goniąc za jeleniem, oddalił się zbytnio od towarzyszących mu myśliwych. Każde zbliżenie się łowcy do zwierzęcia powodowało dalszą jego ucieczkę, coraz dalej i dalej aż do błękitnych wód rzeki Odry. Racibor ani się spostrzegł, gdy zapadł zmierzch. Okolica wydawała się bardzo groźna. W oddali słychać było wycia wilków, porykiwania turów i żubrów, piski i trzepotanie pożeranych przez drapieżniki ptaków. Myśliwemu zdawało się, że słyszy nawoływania ludzi w obcym języku.

Przestraszony łowca wszedł na drzewo i tam postanowił spędzić noc. Nie zmrużył jednak oka, nadsłuchując czy ktoś lub coś się nie zbliża. Bojąc się, że w tej nieznanej okolicy może mu się coś złego przytrafić, z dala od swoich towarzyszy, przyrzekł Bogu:

"Jeśli wyjdę cało z opresji, zbuduję w tym miejscu warowny gród, w którym w przyszłości mogliby się schronić zbłąkani myśliwi lub podróżujący w tych stronach kupcy".

Rankiem Racibor przetarł oczy i patrząc z wysokiego drzewa stwierdził, że nieprzyjazna nocą okolica, w ciągu dnia wyglądała całkiem przyjaźnie. Piękny pachnący las, płynąca w pobliżu błękitna Odra, ćwierkające ptaki, ukazywały inny świat. Zszedłszy z drzewa Racibor, zaczął szukać swoich towarzyszy. Po kilku godzinach odnalazł ich i opowiedział w szczegółach co go spotkało. Nie omieszkał wspomnieć o danym Bogu w trwodze przyrzeczeniu, iż zbuduje w miejscu swego ocalenia obronny gród. Na to jego towarzysze zgodnie stwierdzili: "Przyrzeczenie dane Bogu to rzecz święta. Powinieneś obietnicy dotrzymać". Racibor zgodził się z tym co powiedzieli jego kompani. Następnie wszyscy ruszyli w kierunku rzeki Odry. Tam na jej prawym brzegu przystąpiono do pracy. Zaczęto wznosić drewnianą palisadę, która miała chronić przyszłych mieszkańców grodu, następnie zbudowano domy mieszkalne, siedzibą dowódcy oraz kaplicę, jako miejsce kultu. Surowców dostarczyła okoliczna puszcza. W krótkim czasie, wspólnym wysiłkiem gród został postawiony.

Po zakończeniu pracy zaczęto zastanawiać się jaką ów gród powinien nosić nazwę. W toku dyskusji, gdy wysuwano różne propozycje, jeden z myśliwych powiedział: "Przyrzeczenie, iż w tym miejscu zostanie wzniesiony gród, dał Racibor. Niech więc osada nosi jego imię!" Tak też się stało. Wyprawiono ucztę, w czasie której uroczyście proklamowano nadanie nadodrzańskiemu grodowi nazwy - Racibor. W czasie uczty pieczono dziczyznę, pito wino i miód. Rozbawieni i rozochoceni trunkami myśliwi co jakiś czas wykrzykiwali na całe gardło imię założyciela osady i nazwę nowego grodu. Szum lasu powodował, że słowo "Racibor" dolatywało do uszu podchodzących pod gród zaciekawionych tubylców w zniekształconej formie jako "Racibórz". Taka też nazwa przyjęła się powszechnie. Wkrótce Racibórz stał się znaczącym ośrodkiem władzy w tej części Śląska. Za jego obwarowaniami znajdowali schronienie nie tylko zbłąkani myśliwi lub kupcy, ale także rycerze, książęta, a nawet królowie. Niestety dalsze losy założyciela nadodrzańskiego grodu legendarnego Racibora nie są znane. A szkoda!

"Wspólne raciborsko - opawskie dziedzictwo. Podręcznik do edukacji regionalnej" Norbert Mika, Sarka Belastova
Czytaj dalej

Herb Raciborza

Według legendy herb powstał w XIII w. Książę Bolesław Krzywousty dokonując podziału terytorium Polski między swych pięciu synów, postanowił każdemu z nich przekazać do herbu zaledwie połowę piastowskiego orła. Herb Raciborza bardzo długo pozostawał niepełny, posiadał tylko pół orła. Uzupełnił go dopiero Mieszko I Plątonogi, który ze względu na kalectwo nóg, zmuszony był posługiwać się specjalnie dla niego zrobionym wozem, na którym widniał piastowski znak rodowy - pół orła. Pewnego razu wybrał się książę do pobliskiej Opawy. W drodze powrotnej między Lekartowem a Wojnowicami pędzący pojazd wpadł na wielki kamień. Jedno z kół rozpadło się na dwie połowy. Jedną z nich oparto o wóz w pobliżu namalowanego na nim herbu. Siedzącemu w pobliżu księciu czekającemu na naprawę pojazdu bardzo spodobała się ta kompozycja i połówka orła z połową koła stała się herbem grodu.
Czytaj dalej

Ostróg

Skąd ta nazwa?

Dawniej funkcjonowała nazwa Bosacz, która pochodziła od nazwy zakonu Karmelitów Bosych, obecna nazwa Ostróg, oznaczała prawdopodobnie w języku starosłowiańskim teren umocniony/wał.

Na Ostrogu znajduję się:

Zamek Piastowski

Zamek Piastowski to stary gród, którego początki są nie do końca znane.
To najcenniejszy średniowieczny zabytek w województwie śląskim.
Zachowana do naszych czasów budowla, będąca wynikiem wielu przebudów,
dokonywanych w kolejnych wiekach, jest swoistą mieszanką stylów architektonicznych.
Jednym z cenniejszych obiektów zamku jest kaplica św. Tomasza Becketa z Canterbury,
zwana perłą śląskiego gotyku. Raciborski zamek i kaplicę można zwiedzać codziennie,
odbywa się także szereg imprez.
Czytaj dalej

Browar Zamkowy Racibórz

Browar

Pierwszy udokumentowany wpis o browarze sięga roku 1567.
Browar usytuowany był przy murach zamku, gdzie leżakowało w piwnicach
przez kilka tygodni, zanim je rozlano.
Niedaleko miasta położona była plantacja chmielu,
a na przeciwko zamku wybudowano słodownię.

Po okresie świetności z XVI wieku Browar Zamkowy przeżywał kryzys.
Na szczęście w XVII wieku nowy nabywca przywrócił browarowi świetności,
uruchomił na nowo produkcję oraz pozyskał dalsze rynki zbytu.
Kilka lat później browar bardzo się rozbudował i zaopatrywał w piwo karczmy z terenu Śląska i Czech.
Czytaj dalej

Kościół św. Jana Chrzciciela w Raciborzu

Kościół

W 1307 r. kościół był drewniany i nie posiadał praw parafialnych.
Brak murowań można wyjaśnić tym, że wówczas nie tolerowano w bezpośrednim
sąsiedztwie zamku murowanych domów Bożych.
Powodem tego była możliwość schronienia się w nich wdzierających się wrogów.
Dalszy ciąg historii kościoła nie jest znany.
Prawdopodobnie drewniany kościół pochłonął wielki pożar w 1574 r.
Jednak źródła nie potwierdzają, która świątynia została wtedy zniszczona.
Są natomiast dowody, iż kościół uległ pożarowi w 1637 r.
Kościół został odbudowany przez hrabiego Jerzego Oppersdorfa, właściciela raciborskich posiadłości zamkowych. W 1649 r. biskup dokonał konsekracji nowego kościoła oraz trzech ołtarzy. W miarę upływu lat i zmieniania się kapelanów rozbudowywano i wzbogacano wnętrze, teren wokół kościoła, powiększano okna, w 1730 wstawiono organy, rozbudowano wieżę. Kościół posiadał główny ołtarz, wystawiony ku czci Świętej Dziewicy i patrona. Znajdowały się tam także dwa mniejsze ołtarze – przy wejściu Imienia Jezusa i po lewej stronie ołtarza głównego. Na początku XIX wieku wspominany jest również ołtarz boczny św. Sebastiana.
Czytaj dalej, Strona Parafii.

Stadion OSiR

Ten wielofunkcyjny stadion sportowy znajduję się w Raciborzu w dzielnicy Ostróg.
Zbudowany został w latach 1964–1971
w czynie społecznym przez mieszkańców Raciborza.
Po wybudowaniu jego pojemność wynosiła 30 000 widzów.
Po powodzi w 1997 obiekt został wyremontowany,
zmniejszyło to pojemność do około 10 000.
Czytaj dalej

H2O Ostróg

Aquapark H2Ostróg nowoczesny kompleks rekreacyjno – sportowy.
Pełnowymiarowy basen pływacki, grota śnieżna, sauny, rwąca rzeka,
rurowe zjeżdżalnie (w tym jedna wyposażona w efekty multimedialne),
czy brodzik dla dzieci – to tylko część z atrakcji
jakie czekają na odwiedzających park wodny H2Ostróg w Raciborzu.
Czytaj dalej

Schronisko dla bezdomnych zwierząt

Schronisko

Raciborskie schronisko wchodzi w skład
Przedsiębiorstwa Komunalnego Sp. z o.o.
w Raciborzu z siedzibą przy ul. Adamczyka 10.
Spółka, której właścicielem jest Gmina Racibórz, funkcjonuje pod tą nazwą od 2002 roku.
W ramach oddziału schroniska nieustannie sprawują opiekę nad bezdomnymi psami i kotami.
Do jednego z głównych zadań realizowanych przez to schronisko należy adopcja
tj. poszukiwanie nowych domów dla naszych podopiecznych.
Czytaj dalej, Strona Schroniska.